dinsdag 24 december 2013

In memoriam matris






Zoals dennen
de vorm van de wind bewaren
hoewel de wind weg is, niet hier is,
Zo bewaren de woorden
de vorm van een mens
ook als de mens weg is, niet hier is.




uit: "Drie geheime gedichten"
Yorgos Seferis  

vrijdag 20 december 2013

De dood en het meisje


 
 

Nicolas Manuel Deutsch, Der Tod als Kriegsknecht umarmt ein Mädchen, olieverf op linnen (1517)

Das Mädchen:
Vorüber! ach, vorüber!
Geh, wilder Knochenmann!
Ich bin noch jung, geh Lieber!
Und rühre mich nicht an.
Der Tod:
Gib deine Hand, du schön und zart Gebild!
Bin Freund, und komme nicht zu strafen.
Sei gutes Muts! Ich bin nicht wild,
Sollst sanft in meinen Armen schlafen!
 
Matthias Claudius (1740-1815)
 
 
Der Tod und das Mädchen
 
Hij grijpt met zijn knoken hoog tussen haar benen,
skelet soldaat, hoe haalt hij het in zijn hoofd,
zijn grijnzende doodskop, die hij haast teder
tegen haar volle lippen drukt. Meidengek dood.
 
En zij? Wat denkt zij met haar ogen toe?
Een prins? Een jonge hopman van soldaten?
Ze leidt zelf zijn hand daarheen. Fluistert
hij hees Bin Freund, und komme nicht zu strafen?
 
Zij luistert naar die stem en staat het toe.
Sollst sanft in meinen Armen schlafen.
 
En wel voor eeuwig. Ergens zegt een vader
een moeder moed te houden, buren
zoeken in bos en veld. Het barre leger
al dorpen verder. Meisjes en vrouwen
horen de trommels naderen. Zie de vanen.
 
 
Willem van Toorn
Bezweringen
Gedichten Querido Amsterdam Antwerpen 2013

zaterdag 14 december 2013

Afscheid


Afscheid.
Dat van U.
Of, zo je wil, van mij.

Naar goede gewoonte verdwijn ik rond deze tijd van het jaar even uit uw leven. U hebt immers wel wat beters te doen, in deze donkere dagen.
Iets te veel jenever drinken op kerstmarkten, bijvoorbeeld. Iets te veel geld uitgeven aan nietszeggende cadeautjes voor mensen die iets te weinig geld uitgeven aan nietszeggende cadeautjes voor u. Vertederd luisteren naar gestamelde dan wel opgedreunde nieuwjaarsbriefjes.
Mistroostig uit het raam staren.
Aan de feestdis plots hardop zeggen : " Hoe zou het nog zijn in Syrië en de Filipijnen?".
Kortom dolle pret.
Misschien lopen wij elkaar tussentijds tegen het lijf. U herkent mij aan mijn zorgelijke blik en moeizame pas. Denk dan gerust even "ocharme" -  maar doe niet van "jochei!". Het mooiste geschenk is waardigheid.


Uit: De week van Devrieze
Het Laatste Nieuws  14 dec 2013