Mijn moeder

 

Ze is allang begraven.

Niet dat ik mijn moeder boven alles liefhad. Dat is alleen in boeken zo. Romans, geschreven door mensen die de werkelijkheid niet kunnen verdragen. Met liefde had dit niets te maken. We waren aan elkaar gewend.

Ze was geen belangrijke persoonlijkheid. Een zwakke vrouw. Ze deed angstvallig haar best om niets verkeerd te doen, een angst die haar vaak buitensporig streng maakte. Niet dat ik ondergaan heb geleden, zo vertrouwelijk zijn we nooit geworden, maar er was altijd een wanklank die me stoorde. Ik was toen al gevoelig voor valse tonen.

Een massaproduct. Zoals de meeste mensen.

Qua uiterlijk niet knap en niet lelijk. Niets opvallends. Een klein litteken op haar voorhoofd, een overblijfsel van een oude snijwond. Over de oorzaak heeft ze mij in de loop der jaren steeds weer nieuwe verhalen verteld. Toen ik klein was en nog in sprookjes geloofde, verzon ze een heks die haar daar met een toverstok had aangeraakt. Later, toen ik de leeftijd had bereikt waarop je warm loopt voor avonturen, zou het een leeuw geweest zijn, waarmee ze in de jungle had gevochten en die ze natuurlijk had verslagen. Hoe ouder ik werd, hoe prozaïscher de verklaringen. Uiteindelijk was ze gevallen bij het schaatsen.

Ook dat geloofde ik niet. Iemand zal haar hebben geslagen. Waarschijnlijk mijn vader. Hij was zo’n tiran zonder talent.

Mijn moeder had een eigen geur, van de altijd eendere zeep die ze haar hele leven gebruikte. Aan parfum zou ze geen geld hebben uitgegeven. Misschien was het zuinigheid dat ze juist die zeep kocht. Omdat ze voor de laagste prijs de sterkste geur leverde.

Een conservatieve vrouw, die bang was voor elke verandering. Als ze eenmaal ergens voor had gekozen, bleef ze erbij. Ook toen ze ouder werd en haar haar dun begon te worden, liet ze het nog steeds op dezelfde manier kappen. Tussen de strengen schemerde de hoofdhuid door, wat ik altijd akelig vond. Je begiftigd je niet in onderrok tussen de mensen.

Als ze me in haar armen nam, deed ze dat onhandig. Alsof ze de handleiding daarvoor in een tijdschrift had gelezen en niet had begrepen.

Zo was mijn moeder. Ik hoef geen andere.

Uit: ANDERSEN

Charles LEWINSKY

Atlascontact.nl