Posts
Das Mädchen:
Vorüber! ach, vorüber!
Geh, wilder Knochenmann!
Ich bin noch jung, geh Lieber!
Und rühre mich nicht an.
Der Tod:
Gib deine Hand, du schön und zart Gebild!
Bin Freund, und komme nicht zu strafen.
Sei gutes Muts! Ich bin nicht wild,
Sollst sanft in meinen Armen schlafen!
Matthias Claudius (1740-1815)
Der Tod und das Mädchen
Hij grijpt met zijn knoken hoog tussen haar benen,
skelet soldaat, hoe haalt hij het in zijn hoofd,
zijn grijnzende doodskop, die hij haast teder
tegen haar volle lippen drukt. Meidengek dood.
En zij? Wat denkt zij met haar ogen toe?
Een prins? Een jonge hopman van soldaten?
Ze leidt zelf zijn hand daarheen. Fluistert
hij hees Bin Freund, und komme nicht zu strafen?
Zij luistert naar die stem en staat het toe.
Sollst sanft in meinen Armen schlafen.
En wel voor eeuwig. Ergens zegt een vader
een moeder moed te houden, buren
zoeken in bos en veld. Het barre leger
al dorpen verder. Meisjes en vrouwen
horen de trommels naderen. Zie de vanen.
Willem van Toorn
Bezweringen
Gedichten Querido Amsterdam Antwerpen 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten