Soaps

En zo zetten zij hun lege leven voort. Kijkend naar de prentjes, elke avond, en dan controlerend of hun mistroostige huishouden erop lijkt. Die kereltjes van de tv, dat zijn lepe mannen. Die gaan eerst rondkijken, om hun nonsens zo goed mogelijk op de werkelijkheid te doen lijken, waarna degenen in het kamp van de werkelijkheid op hun beurt zitten de loeren naar het hersenspinsel, waar ze echter van geloven dat het bij hen om de hoek gebeurt. Ge neemt een foto, en ge maakt daar een tekening van die zo waarheidsgetrouw is dat iedereen die daar naar kijkt, denkt dat het een foto is. Zo komt men nergens natuurlijk, of het moet zijn dat de Schepper het zo bedoeld heeft : houd u maar wat bezig, daar beneden, verzin maar wat flauwiteiten, maak het niet tè bont, houd elkaar wat voor het lapje, en vooral uzelf ook. Ik zal geregeld wat onheil over u heen strooien zodat ik ook eens kan lachen, en net als ge denkt dat ge het een beetje verstaat, laat ik u doodgaan en het is voorbij. Wat een feest.
Dat mensen dat niet verstaan, en niet een klein beetje hun best doen om daaraan te ontsnappen, ik begrijp dat niet. Dat ge niet stijf staat van wantrouwen tegenover alles wat ze op uw bord scheppen, radend van " wat zal hier weer achter zitten?" in plaats van alles gedachteloos binnen te schrokken - ik kan er met mijn verstand niet bij.


Uit : Natte dozen
Marnix  Peeters
De bezige bij. Antwerpen