Het vrouwtjesdier

De dag was niet ver meer dat ik Julie Henry zou overhandigen wat ze zo graag wou hebben. Haar seksuele agressie stootte me af en wond me op. Het leeftijdsverschil tussen ons was aanmerkelijk, en er was een machtsongelijkheid; factoren met een erotische lading. Er waren momenten waarop er dingen hadden kunnen gebeuren. Een hotel bestaat uit vele ruimtes die volmaakt zijn ingericht voor de liefde. Eens passeerde ik haar in de keuken tussen twee roestvrijstalen aanrechtblokken, ze posteerde zich zo dat ik er niet langs kon.
 - Sorry, Miss  Henry, mompelde ik, en wrong me erlangs.
Haar lichaam, de afdruk ervan gloeide op het mijne alsof we naakt waren. Ik onderging voor het eerst de begeerte van het vrouwtjesdier, en begreep dat die in essentie weinig verschilde van die van het mannetje. Dat zou ik onthouden. De momenten na het werk, het personeel dat vermoeid en voldaan bij elkaar zat in de bar. Door ieders moeheid sloeg de alcohol in als een bom. Julie Henry hield zich dwingend in mijn nabijheid op, ik wist niet hoe ik daarmee moest omgaan. Dronkenschap leek een veilige strategie, het was of je het roer uit handen gaf aan een ervarener kapitein dan jij. 
Dit was een misverstand. Het misverstand zette zich voort op straat, waar ik haar opwachtte toen de bar werd gesloten.
Ze vroeg waar ik woonde, ze zei
 - Dan gaan we daarnaartoe.
Haar hakken klikten door de holle straat, in mij grepen de koude en de warme hand van angst en opwinding in elkaar. Dat mijn vingers trilden, merkte ik toen ik de sleutel een paar keer naast het slot stak. Ze stapte achter mij het halletje binnen en sloot de deur. Ze duwde me tegen de muur en kuste me.
Over de rest valt te zeggen dat ik geen besluiten heb hoeven nemen. Haar lichaam was een bevel.




Uit: CAESARION
Tommy Wieringa
De Bezige Bij