Aimez-vous Brahms ?

Gisterenavond laat, dank zij de high-definition TV uitzending, een prima enkele ( B deed de nachtshift in seniorie Bizet in Anderlecht)  plaats ingenomen in de Royal Albert Hall in Londen voor een Promsconcert met werk van Johannes Brahms. Geweldige BBC registratie met ontelbare camerastandpunten, perfecte klank en een indrukwekkend menselijk decor.

Het kamerorkest van de Europese Unie, één van de beste orkesten ter wereld, speelde er onder leiding van de Nederlandse dirigent Bernard Haitink en met de virtuoze Duits- Canadese- Amerikaan Emanuel Ax als solist het tweede pianoconcerto van Brahms.

Mensen toch, mensen toch, wat mooi!. Superromantiek en een subliem met het orkest communicerende solist die zijn piano liet hameren, strelen, zingen en wenen. Ax was goddelijk en aanstekelijk. Het orkest werd tot dezelfde status gedwongen door de met vaste zekerheid en zonder pathos dirigerende Haitink (wat is die oud geworden), de ogen soms priemend naar een orkestlid, meestal echter gezwollen- geloken in een gelouterd aangezicht . Hij stond er als een kapitein op de voorplecht de golven van strijkstokken te trotseren en ontlokte aan de muziekzee de wonderlijkste klanken. Vooral de hoorns (6!) imponeerden. 

Zelden een klatering van applaus gehoord als gisteren na de laatste klanken van het magistrale concerto. Iedereen in verering recht. Luid bravogeroep voor een ontroerde solist en dirigent die het orkest , en elk deel ervan apart, in de hulde betrokken.

Tijdens de pauze toonde de BBC een in Wenen gemaakte speurtocht naar het leven van de notoire hoerenloper en levensgenieter Brahms, die zich thuis voelde in de wereld van vrouwen, maar net die ene niet kon krijgen waarvoor zijn hart in brand stond. Zij, Clara, was de vrouw van zijn collega en vriend, de gekgeworden Schumann. Verder nog fragmenten uit de verfilming van Aimez - vous Brahms van Françoise Sagan en stemmige beelden van het Zentralfriedhof Wien, waar Brahms begraven ligt naast Beethoven, Schubert en Johann Strauss junior. (Ooit schreef Brahms onder de partituur van Johan Strauss' " An der schönen blauen Donau" : "Ik wenste dat Johannes Brahms dit had geschreven.)

Na de pauze nog kippenvel bij de in mineur toon gecomponeerde vierde symfonie van de grote romantische meester. Weer dat schitterend spelende kamerorkest, weer die sublieme dirigent, weer die imponerende blazers.

Totaal van slag gaan slapen.

Dank je, Leonard.

Na een lange, geslaagde BBQ met B, C en S zit ik in de zon aan de vijver. Ik neem het  "Dagboek van een Dichter" van  Leonard Nolens en lees fragmenten uit zijn introspectie, zijn genadeloos ontleden van zijn eigen emoties, en vind er soms de essentie van wat ik denk of dacht op sommige momenten van mijn eigen leven.
Ik ben bang om zo direct over mezelf of over mijn omgeving te schrijven ( op wiens zere tenen trap ik het eerst ?) en weet dat ik op verre na niet de techniek, het kunstzinnige, de woordbeheersing bezit van deze grote dichter. Daarom neem ik de vrijheid om één fragment uit zijn dagboek (weliswaar niet letterlijk, maar in eigen bewerking en interpretatie) over te nemen.

Hij schrijft op bladzijde 130 en volgende ongeveer dit: -  Een reëel en  tamelijk recent gevoel van eigenwaarde vergroot mijn wrang gevoel tegenover sommige mensen die mij vroeger hebben vernederd. Spanningen, misverstanden en ruzies waren vroeger, volgens hen, haast  automatisch het gevolg van  mijn zogenaamd onbegrip, onverdraagzaamheid en gebrekkig aanpassingsvermogen. 
Naarmate mijn leven vordert ( 'de handdruk van de tijd' zegt Claus), naarmate ik iets sterker sta en wat zelfverzekerder reageer op mijn omgeving durf ik ook de fouten van de anderen te herkennen en in te zien. Eindelijk steek ik niet meer de kop in het zand, steek ik niet meer automatisch de hand in eigen boezem, sla ik niet meer direct een mea culpa.
Nu probeer ik meer van me af te bijten.
Voorbije pijnlijke situaties komen me voor de geest en ik denk nu te weten hoe ik toen had moeten reageren. Te laat, maar toch.
Nu weet ik welke woorden ik had moeten gebruiken om hen eindelijk op hun plaats te zetten, maar ik durf ze eigenlijk niet uit te spreken omdat ik besef hoe die hen zouden treffen : als een mes, als een kogel.
Ik ken mijn nu verbale kracht.
Mijn mond zou gif kunnen spuwen genoeg om...
Daarom zwijg ik, omdat ik weet dat ze intellectueel en professioneel mijn mindere zijn en waren, en precies daarom, omwille van hun frustraties, het recht meenden te hebben mij aan en af te blaffen.-

 

Ik sla het dagboek terug dicht en zal het blijven gebruiken en lezen als een bijbel.
Het weegt soms te zwaar om meerder bladzijden tot mij te nemen zonder pijnlijk getroffen te worden door gelijkenissen in gevoelens en het bijgaande besef van onvermogen om die zelf en waardig te formuleren.

Dank je Leonard.

Idioot

De zee is idioot

wat water en een boot 

en later

een boot in het water

De zee is idioot

een boot en water

en later

het water in de boot  

Gehoord deze middag in het programma van Pat Donnez op Klara

Goudmeisje

Lieve Goldy,

Je hebt méér gedaan dan alleen mijn blog bekeken. Je bent mijn eerste volger en je hebt een mooie oefening gedaan in begrijpend lezen en een greep gedaan naar de verborgen items in de blog.

Ik ben daar zeer blij mee!

Je schrijft dat je jaloers bent (stiekem) op de vormgeving, de lay out. Niet nodig hoor, de lay out is echt niet moeilijk. Op de takenbalk zie je staan "ontwerpen". Wanneer je die functie aanklikt zie je telkens mogelijke bewerkingen. Je kan er foto's mee uit je archief halen of van het web. De achtergronden die mogelijk zijn worden ook aangegeven, je kan de kleur bepalen enzovoort. Probeer het maar eens uit als je wat tijd hebt, het is echt niet zo moeilijk. .

Het werk van Hugo Claus .... Je merkt direkt, zeg je, dat ik een fan ben.

Zijn poëzie is mij in de loop van vele jaren zo eigen geworden dat er geen dag voorbij gaat zonder dat ik mij een gedicht of vers voor de geest haal. Zijn Verzamelde Gedichten, het dikke blauwe boek ligt op het tafeltje naast mijn zetel en als we op reis gaan is er altijd wel een plaatsje waar het in past. Lang geleden handtekende hij voor mij zijn eerste verzamelbundel. 

Mijn nick-name , ingewijde, is geïnspireerd door het eerste vers in het eerste gedicht van zijn beste cyclus "De Oostakkerse Gedichten", die hij rond zijn 20 ste jaar schreef.

Ongelofelijk geniaal : " de ingewijde heeft geen lippen, de kraamvrouw zwijgt / De kwalen der kinderen en kwalen alleen openbaren / wat in het vel der ouders is gekanteld ...

Zoek het maar eens op, en indien je het niet vindt dan bezorg ik het je wel, langs deze weg.

Jouw opmerking over specialisatie is mooi. Het tegenovergestelde van specialisatie is veelzijdigheid , en dat wordt in het citaat van Heinlein wel benadrukt. Gelukkig hebben de meeste mensen veel kwaliteiten, verschillende gaven en daar bovenop nog iets dat ze heel goed kunnen, en dat noemt men dan teredht specialisatie.

Specialisatie naast veelzijdigheid is toch ieders droom ?

Ik ben blij dat ik achter de vorige zin een vraagteken kon plaatsen. Dat is, zoals je opmerkte, de bijbedoeling van de blog. Wat nadenken, wat vragen stellen, antwoorden aan de lezer laten, een discussie voeren en zoals ik nu doe met heel veel plezier antwoorden op je lieve brief.

De "Geschiedenis " heb je niet goed begrepen. Het gaat hier niet over de Watergate affaire, die Nixon's kop gekost heeft, maar over de ontkoppeling van de amerikaanse ( ik schrijf met opzet geen hoofdletter) dollar van de gouddekking, die gelijk welke munt vroeger had. Tot wat dit besluit heeft geleid zie je op heden vertaald in beurscrashes, de muntontwaarding en de dreigende recessie die de wereld boven het hoofd hangt. Er dreigt een hyperinflatie, waarbij alles veel duurder wordt en die onze huidige levensstandaard wel eens een grote knauw zou kunnen geven. Ik blijf het met belangstelling volgen. Gisteren was er op de amerikaanse zakenzender CNBC een ongeziene scheldpartij. De ene  analist had enkele  maanden geleden het grote publiek bankaandelen aangeraden, de andere stelde dat technologieaandelen beter waren. Beiden moesten gisteren hun wonden likken en konden meteen niet nalaten van elkaar nog eens toe te bijten en na te trappen.

Ondertussen stijgt de prijs van hetgeen Nixon verwierp, het goud ( werd een barbaars reliek genoemd) tot ongekende hoogten. Gisteren werd een all time high genoteerd. Ook zilver wordt duurder. Geld wordt bijgedrukt en is verworden tot een schuldbekentenis in plaats van werkelijk waarde te hebben. De edele metalen zijn niet onderhevig aan willekeurige vermenigvuldiging, zoals christus met de broden en de vissen deed en daarna als bisnummer nog water veranderde in wijn.  

Dat brengt ons bij jouw vraag of ik Chistelijk ben en die stel je aan de hand van "Eerwaarde, Zijn Heiligheid".

Ik las deze tekst enkele jaren geleden en werd getroffen door de kwade ondertoon van het schrijfsel ( de herhaling van het woord "nobody"). Het zich "eer waardig " noemen is niet de taak van de aan iedere andere gelijkende mens. Iedereen moet gelijk zijn, en in die christelijke waarde kan ik mij wel vinden. In het in de rand van het verschijnsel Christus opgerichte instituut "kerk" heb ik helemaal geen zin. Het instituut is door de kruistochten en de inquisitie de grootste oorlogsmisdadigers-  en moordenaarsbende uit de geschiedenis. Hitler, Stalin en Atilla de Hun werden met veel bravoure geklopt.

Dat het instituut nu verworden is tot een machteloze, tandenloze en belachelijke bende senielen stelt me gerust. 

Is hun vergaan en de vele lege plaatsen in de kerken niet het bewijs van het bestaan van de goedwillende god?

Nu heb ik mijn tweede vraagteken kunnen plaatsen. Dat is dank zij jou en je gewaardeerde opmerkingen op de blog.

.

Ik groet je,Goldy, goudmeisje, en omhels je.

Straf

Vandaag op de voorpagina van HLN:

Vangheluwe blijft wellicht bisschop.

Alles wijst erop dat Roger Vangheluwe zijn bisschopstitel mag behouden. Rome heeft nog steeds geen beslissing genomen over zijn lot.  

Torfs vermoedt dat het stil zal blijven en dat onzen Roger niet zal worden terug geplaatst in de lekenstand.

Terug geplaatst ?

Leek als straf ?

Eerwaarde, Zijne Heiligheid..

Jesus asked no man to wear a crown and be called holy father.
No man can free himself from the devil, and no man can attain any holy state. Each man is equally facing the devil and the lord until they die. No man can advance to -reverend- and no man can attain a status of -most reverend- and no man can attain a status of -your eminence- and no man can attain the status of holy father.
The lord is one and the rest of us are all equal and cannot attain any advance. It is a gift, and not an elected position,
and is not a rank in some group.
Men can dress in fancy hats and yards of cloth.
It makes no difference.
Any man can do good in his moment to moment.
The pretence of attainment is a gift from the devil.
As Jesus said:

Call no one father but your father in heaven.

I say amen to that.

Uit Gold disc. Forum op de dag van de dood van Johannes Paulus II

De rij achter de tweede muur

Hoe zou het nog zijn met  aars(t)bisschop Leonard? . 

Na zijn aanstelling als opvolger van de oogluikende Danneels en de daarna volgehouden, hardnnekkige conservatieve reflexies tijdens zijn getuigenis voor het comité dat de aantijgingen van pedofilie in de Kerk moest onderzoeken, hebben we niets meer van deze man gehoord of gezien.

Ligt hij incognito in de zon op het hete strand van  Benidorm?

Kan hij zich moeilijk verplaatsen wegens veelvuldig moeten plassen of beginnende incontinentie?

Staat zijn auto in panne ?

Moet hij thuis blijven van zijn huishoudster?

De laatste keer dat ik hem op televisie zag had ik stellig de indruk dat ik hem dwars door het scherm kon ruiken. Diezelfde geur ( ongewassen, spruitjes, vuile sokken, verschaalde tabak, javelwater..) als die ik leerde kennen in het internaat van het college. We kregen er les van pastoors gekleed in lange zwarte pijen, dichtgemaakt met een schijnbaar oneindig aantal knopjes, een glimmende stola rond de buik. Bij plechtige gelegenheden en als het niet te hard waaide droegen zij een breedgerande zwarte hoed.

Cowboy's van het geloof, hoeders der zielen.

Zij waren het die ons begeleidden in de kennismaking met de woorden, de samenhang en de schoonheid in de geselecteerde en van "nihil obstat" en "imprimatur" voorziene literatuur. Zij hadden de controle over wat we mochten lezen. Elk boek dat we bijhadden in de schoolomgeving moest hen worden voorgelegd. Op een blaadje dat diende als bladwijzer moest hun handtekening prijken. Zij moesten inschatten of ons verstand groot genoeg was om deze geestelijke voeding tot ons te nemen. Verboden o.a. Walschap (  had het geloof afgezworen), Louis Paul Boon ( communist en viezen tist ), Claus ( zedenloos, ongrijpbaar, libertijn).

Laat dit nu degenen zijn die ik mateloos bewonderde en waarvan ik de verboden vruchten kon proeven dank zij een vrijdenkende onderwijzer die de gemeentelijke bibliotheek beheerde in een negorij in het zuiden van West-Vlaanderen. Gekafte boeken uit de laatste rij achter de tweede muur waar je zonder toelating niet kwam en die je enkel thuis mocht lezen, waar er geen censuur was, maar waar men vreesde dat te veel lezen ging leiden tot een of andere ziekte, en argwaan opwekte omdat de lezer in de schaarse gesprekken met zijn omgeving al eens woorden gebruikte die zij niet kenden.

En je wèrd ziek, je begon af te wijken van de anderen wiens horizon niet verder lag dan de Kluisberg, de fabriek en de dagelijkse routine waarin ze zich goed voelden. 

De Grote Vervreemding was begonnen. Het Vrijdenken was ingezet.

Precies nu denk ik aan Léonard. Hij zou vele jaren geleden de pastoor geweest kunnen zijn die ons les gaf in literatuur. Hij zou een bijnaam gekregen hebben zoals alle andere leraars ( Kalkoen, De Stier, Bolleke, Nero)

Voor Léonard zou De Kei passend zijn. Léonard De Kei.

En terwijl De Kei ons inwijdt in de aliteratie met het vers uit Gezelle : " Het stafrijm is de steen waarop de stemme stapt" zou ik naar buiten loeren naar de lijster in de lindeboom en denken : "Kust mijn kloten, Kei! "