Piu d' ieri, meno di domani

"Herinneringen zijn gemaakt van wonderlijk materiaal, bedrieglijk en toch dwingend, machtig en soms vaag. Men kan geen staat maken op zijn herinneringen, en toch bestaat er geen andere werkelijkheid dan degene die we in ons geheugen dragen. Elk ogenblik dat wij beleven dankt zijn zin aan het voorgaande. Tegenwoordige tijd en toekomst zouden zinloos worden als de sporen van
ons verleden uit ons bewustzijn gewist waren.
Tussen ons en het niets staat ons herinneringsvermogen, een problematisch en breekbaar bolwerk".
Uit Klaus Mann, Het Keerpunt.

Eerste zin, de voornaamste, aanhef van het boek van Geert Mak, "De eeuw van mijn vader".
Zo waardevol is ook de eerste handdruk, de eerste klank van een stem, de eerste oogopslag, de eerste geur van het huis of van een vrouw. De eerste zintuiglijke waarneming van de andere, zo belangrijk dat ze in grote mate bepalend is of je deze indruk zult opslaan in de hectaren van het geheugen om er later ieder moment van je leven, vaak ongewild aan te toetsen.
En nu, in Verona, tijdens deze reis die we maken, tijdens de vele uren die we dicht- tesamen doorbrengen, smaak ik opnieuw en nog steeds je kracht en je jeugd die ik vele jaren geleden voor het eerst heb mogen proeven.