Schellebelle

Het is "l'heure bleue", het prachtige uur net voor zonsopgang , wanneer we over het vernieuwde asfalt van de brug van Vilvoorde rijden. Heel weinig verkeer, uitgerust, blij te kunnen reizen, zalige muziek op de radio. We vermijden het spitsuur van Brussel, Luxembourg, Metz en Nancy. De bedoeling is om de kleinere wegen te nemen via Epinal, Besançon en Bourg en Bresse om zonder extra kosten in de Alpen te geraken.
Mijn GPS dame is vermoedelijk ongesteld en ze blijft me nukkig naar de tolweg sturen die ons van Nancy naar Grenoble moet brengen. Ik durf haar niet tegenspreken tijdens haar moeilijke dagen, neem toch een uurtje later stiekem en voorzichtig een niet door haar geplande afrit, en zo belanden we vroeger dan verwacht in de Alpendorpjes.
's Middags vinden we op een alp, op de grens met Zwitserland, een dun bevolkt terras aan een blokhut. Je kan er een vlugge maaltijd krijgen en we eten er ham en meloen, spaghetti bolo (zo zeggen de Fransen dat) en een assortimentje  kaas. In de omringende weiden loslopende koeien. Enkele notabelen onder de melkproducenten dragen een welluidende bel. In de verte zien we de eeuwige sneeuw.
We maken een prachtige autorit door de Haute Jura en besluiten een hotel te zoeken in de buurt van  Annecy. We gaan naar hotel Les Rochers, waar we verleden jaar ook een nacht logeerden. Er is plaats in de annex La Chrissandière, een grote villa onder strodak met zwembad midden in een plantsoen van dennenbomen en rodondendrons. Boodschappen doen in Le Casino om een casse-croute samen te stellen die we in de tuin en in de aangename warmte van de zonsondergang verorberen. Daarna kletsen we nog wat met onze enige buren, een ouder koppel Auvergnats.
We genieten nog na van de klank van de mooie plaatsjes die we passeerden : Châtillon en Michaille, Bellegarde sur Valserine en La Balme de Sillingy.
Iets zoals in Vlaanderen : Lampernisse, Lotenhulle, Schellebelle...