Romeo en Julia

"Kwart voor tien" zei de balieslaaf en hij haalde van onder een stapel papier een uurregeling van de bussen richting Verona te voorschijn. Hij loopt met ons mee en wijst wat verder in de straat de bushalte aan.
De bus komt of de bus komt niet, maar als de bus die ons naar Verona moet brengen toch komt is hij veel te laat en zit hij overvol. Italianen blijken dit gewend te zijn, je merkt bij de mensen die samen met ons aan de halte staan niet het minste ongeduld of irritatie. Het busje komt zo en we geraken wel in Verona.
Wegens plaatsgebrek mag ik van de chauffeur plaatsnemen op de gidsenzetel naast hem. We rijden naar de stad van Romeo en Julia en mijn liefste mag bij mij op schoot.
De bus spuwt ons uit aan de Corso Porto Nuova, de grote ader van de stad. De chauffeur wijst ons aan waar we deze avond moeten staan om terug te keren naar Bussolengo. " Zeventien uur dertig" zingt hij in de taal van Dante. We kunnen alleen hopen dat het busje komt. Arrividerci caro.
We trekken de stad in om de bijzonderste plaatsen te bezoeken en bereiken in de reeds loodzware hitte de Piazza Bra', het grote plein aan de machtige arena en het Palazzo Municipale. Indrukwekkende barok versierde gebouwen, mooi gerenoveerd en goed onderhouden. De Piazza Bra' is naast het stadhuis volledig voorbehouden voor de horeca, die hier wel gouden zaken moet doen. We slenteren door de verkeersvrije winkelstraten naar de Piazza Erbe, waar er doorlopend een drukke markt wordt gehouden en we bezoeken de aangrenzende Piazza dei Signori waar het standbeeld van Dante staat. Het blijft drukkend warm en overal is veel volk. Tussen de Duitsers vinden we een plaatsje op een terras, laven onze dorst en ondergaan de kwellingen van een menu touristique.
Verona ligt aan een meander van de Adige, na de Po de tweede langste rivier van Itlalië. In Verona is geen haven want de Adige, die ontspringt in de bergen van Zuid- Tirol is onbevaarbaar en zit vol verraderlijke stroomversnellingen.
De aanblik van het water alleen al bezorgt ons wat koelte. We gaan over de Ponte Nuovo en zien in het snelstromend helder water de forellen tegen stroom op liggen wachten op een prooi. We beklimmen vanuit het Teatro Romano de steile trappen naar het oudheidkundig museum, heel hoog gelegen, en genieten van het prachtig panoramisch uitzicht, de bruggen over de rivier en de vele torens van de stad die zindert in de hitte van de namiddag. Via de Ponte Pietra duiken we terug de oude stad binnen. We bestellen in een café één liter levensnoodzakelijk water 

But soft, what light through yonder window breaks?
It is the east, and Juliet is the sun.

Ma quale luce apre l'ombra
Da quel balcone!
Ecco l'oriente, é Giulietta é il sole....
Oh, é la mia donna, é il mio amore

Dit opschrift ( citaat en Italiaanse vertaling van Schakespeare's Romeo an Julia act 2, vers2 ) siert de binnenkoer van het huis van Julia aan de via Capppello. Een gang leidt naar de binnenplaats waarop het beroemde balkon uitgeeft. Er staat een  beeld van Julia en naar het schijnt moet iedere minnaar, deze naam waardig, even de bronzen borsten van de schoonheid aanraken. Jonge Adonissen en oude snoepers laten zich volgaarne in deze positie door hun geliefde fotograferen vooraleer hun naam voor eeuwig toe te vertrouwen aan de muren van de toegangspoort. Een man zit op de knieën voor zijn geliefde en vraagt haar ten huwelijk.
Ik kan me nog net inhouden.

De bus zou om 17 u 30 zijn verschijning maken in de Via Porta Nuovo. We zijn veiligheidshalve ( je weet maar nooit!)  een kwartiertje te vroeg aan de bushalte. Gelukkig heeft een pientere neringdoender op het voetpad enkele tafels en stoelen neergepoot zodat de wachtenden kunnen rusten en een biertje drinken. Wij zijn bezig aan onze derde consummatie als de bus een uur later komt aangereden. De halte lijkt plots op de metro van Tokio. Iedereen aanwezig probeert zich in de bus te wurmen. Dat lukt op een tiental personen na die niet veel anders zullen kunnen doen dan een taxi nemen.
Als sardienen in een doosje worden we terug naar Bussolengo gereden. Mio Amore drukt zich noodgedwongen maar niet ongaarne heel dicht tegen me aan..




.