Dit zijn de namen

Het is niet de wind maar de adem van de zomernacht die zacht de wingerdbladeren beroert, wanneer we in het daags voordien met zorg en ervaring geladen rode Berlingo'tje stappen.  Ik laat Haar kiezen aan het einde van de oprit : wordt het links of rechts ? Gaan we via Parijs Europa in of wordt het Brussel en dan een willekeurige richting.
In Brussel besluit Ze dat we naar Spanje gaan.
Charleroi dus, Rethel, dwars door les Ardennes Françaises, de Champagnestreek met de eindeloze stoppelvelden en het opgestapeld stro, de slagvelden van de Marne in het ontwakend zonnelicht en daarna in zomerse nevels de Bourgognestreek en al haar rijkdommen. Zonnebloemvelden tot aan de einder, sommige nog met gouden bloemen naar de zonnegod gericht, op andere velden hangen de koppen zwaarbeladen met zaad reeds naar beneden en ze lijken op treurende gebogen en geknielde mensenkinderen. ( Ze doen me denken aan de beelden van Käthe Kollwitz, het treurend ouderpaar op de Duitse begraafplaats van Vladslo.)
We rijden van stad tot stad.
Dit zijn de namen* :  Chalons en Champagne,  Bar  le Duc, Tonnerre,  Nevers, Chablis, Montluçon,  Clermont Ferrand ,  Tulle, Brive la Gaillarde...
Ze voedt me belegde boterhammetjes met salami en kaas en schilt de rijpe peren. Ze reikt me op simpel verzoek koele drank uit het koelkastje. Om 11 uur doet ze de bar open, maakt zicht zonder morsen een whisky cola, die ze met profijtige slokjes nuttigt.  Ze weet het genot een uur lang te rekken. 
 Sanitaire stops worden in de natuur gehouden. Wouden zat met beschermde geheime pleisterplaatsen, plasplaatsen.
Mijn elektronische dame vermijdt péages en gidst me feilloos zuidwaarts.
Ik hou het uit tot aan het rond punt bij het inrijden van Cahors, een mooi oud stadje beschermd door een meander van de Lot. Er staan duizend kilometer op de teller. We eten bij een beminnelijke Chinees die naar hij beweert nog in Lille woonde, in ons gebuurte dus, en vrienden heeft in Brussel. Hij geeft ons bij het afrekenen een stylo cadeau. Op het terras van de Mac Donalds  reserveer ik via booking.com een kamer in het hotel dat even verder in de straat ligt. Van op deze plaats zien we de lichtreclame. De dame aan de balie van het Deltour hotel is super vriendelijk, de kamer voldoet aan wat we verwachten.
Ik ben zo moe als een hond, bijna ontredderd, en val in een bodemloze slaap en droom dat ik Haar geur verloren ben, Haar spoor bijster.


* "Dit zijn de namen" is de aanhef van het boek Exodus uit de Bijbel.